Dat roepen we al jaren. En hopelijk blijven we dat ook nog jaren doen. Nieuw is dat we u dit keer ook over haar innerlijke schoonheid berichten. En u zo de gelegenheid bieden om te beoordelen of u meer gesteld bent op uiterlijk vertoon of op innerlijke waarden.
In de buitencategorie doen wij twee meldingen:
Na jarenlang piepen, kraken en plakband reparaties hebben we het houten tuinpoortje richting berging vervangen. En wel door een sierlijke metalen poort in dezelfde stijl als die van de siertuin. Maar met één verschil. Er is een ‘beauty-spot’ oftewel een imperfectie aan toegevoegd. Deze is zichtbaar vanaf zowel de publieke zijde als vanaf de kant voorbehouden aan onze vrijwilligers. U ziet het als u het door heeft.
Door de jaren heen hebben we een allegaartje gekregen van publieksborden. Met verschillende materialen, kleuren, stijlen, en met zo langzamerhand toch wat verouderde informatie. Die borden hebben we nu vervangen in een uniforme, groene kleurstelling, met geactualiseerde informatie. Wij zien de verschillen, maar het zal u – als we het goed hebben gedaan – niet eens zo opvallen. We spreken dan ook van evolutie, en niet van een revolutie.
En dan het binnen-gebeuren. Daar komen meubels en artefacten die Wester-Amstel decennia geleden hebben verlaten, langzaam maar gestaag weer terug.
Zoals de vroegere haardplaat, uit de voormalige bibliotheek in het achterhuis. Vermoedelijk is deze bij de afbraak en herbouw in 1989 verdwenen in een afvalcontainer en vervolgens door iemand meegenomen.
Na meer dan dertig jaar werd de plaat vorig jaar aangeboden aan de Historische Vereniging Amstelveen. Deze zorgde ervoor dat de haardplaat weer op haar oude plek terechtkwam. In het achterhuis, in de huidige parkzaal. U kunt haar zien bij één van onze vele concerten.
Ook terug op zijn oude plek is de ‘drakenspiegel’. Een gevaarlijk uitziende Venetiaanse spiegel, gekocht in de Belle Epoque door ‘Oom Louis’, de oom van Ludvig Emil Movig.
Hij kocht er gelijk twee, tijdens een Lissone-reisje aan – jawel – Venetië. Eén hangt nog altijd in het familiehuis net buiten Sandefjord aan de Oslo-fjord. De ander schonk hij aan de familie op Wester-Amstel.
Dat exemplaar verhuisde in 1989 naar Den Helder, naar weer een Louis. Dit keer de zoon van Ludvig Emil. Kunt u het nog een beetje volgen? Die vermaakte het aan Wester-Amstel. Zodat het nu weer op z’n oude plek in de hal van Wester-Amstel hangt.
En zo kwamen er nog heel veel meer spullen terug. Prachtige eetkamerstoelen, verschillende familieportretten, en ook de typisch begin jaren twintig Delftsblauwe herdenkingsbordjes. Zo kunnen heden ten dage de jonge medewerkers van investeerder MKB Fonds zich laten inspireren door een bord uit 1936 met de tekst ‘De gulden los van het goud’.
Helaas kunnen we u niet alles van dit moois tonen. Maar we hopen dat u deze innerlijke schoonheid des te meer weet te waarderen.
Door: Søren Ludvig Movig