Ik heb al enige tijd (eigenlijk sinds Corona) het stevige gevoel dat er op Wester-Amstel een vreemde opstand in de lucht hangt; het is nog geen echte hoge rug, maar ik hoor hier en daar wel een klein grommetje. Bij een plaspauze in het bos viel mij laatst op dat de takken rond mijn zorgvuldig uitgezochte locatie (buiten zicht van de Jazz- en Philips-buren) onnodig lang in de weg hingen en mij zelfs in het gezicht probeerden te slaan. En dat weer andere twijgen mij bij het verlaten van het bos nog een zwieper gaven, terwijl ze fluisterden: (Ik ook! Ik ook!).
Zoals ook de stekelige Jeneverbes (ik heb háár op Wikipedia moeten zoeken) mij de laatste tijd heeft weten te vinden. En dat ik dan uitgerekend in het café ineens die onverklaarbare doornen uit mijn handen moet trekken.
Maar het begon natuurlijk al veel eerder. Voor de aanbouw van ons Vogelbos moesten enkele lokale struiken wijken; en dat hebben we geweten! De ‘moord’ schreeuwende brandnetels waren tot in Ouderkerk te horen en de bramen kropen ons tegen de benen op.
Wellicht dat Aleid daarvoor nu op de knieën moet om haar laaghangende boontjes met gazige huifjes te behoeden tegen schrokkende slakken en snoeiende fazanten: een nieuwe samenwerking van flora en fauna binnen het Boze Endemische Leger!
En onze lieve Carla heeft al jaren te maken met een teruglopende aandacht van bijen en vlinders. En dat alleen maar omdat ondergetekende het heeft gewaagd op een infobord het Disney-elfje Tinkerbell (Peter Pan’s kleine vliegende sidekick) onder de vlinders te scharen… Wat kinderachtig! Op zo’n manier krijg je nog een hekel aan die opzichtig fladderende rupsachtigen!… (Sorry, ik liet mezelf even gaan).
Ook René, die een bijna ongezonde relatie met de schapen heeft opgebouwd, ontdekte laatst dat – achter zijn rug om – de narcissen in de boomgaard in één nacht waren ontdaan van hun vrolijk tuitende trompetjes; drie keer raden wie er de volgende dag nog uitdagend stonden te herkauwen?!… Alsof hij het blauwtong-virus persoonlijk tussen de brokjes had gestopt! Bill en ik hebben er so-wie-so een dagtaak aan de jonge fruitbomen met gaas te beschermen tegen die Romeinse Neuzen met hun schraaplustige overbeet!
Ondanks onze inspanningen om alle planten die we hebben gekapt voor de aanleg van het Vogelbos goed te maken… Ondanks het feit dat we een aantal vogelhuisjes op het landgoed hebben aangepast om te proberen te voorkomen dat grotere vogels kleinere soorten de grond in trappen, was de wilde kant van Wester-Amstel nog steeds op zoek naar vrijwilligersbloed…
Maar hét bewijs dat de levende have op de buitenplaats zich tegen ons keert, kreeg ik onlangs toen ik met mijn geduldige Zen-schoffel de keerlus van opschietend gras probeerde te ontdoen.
Eerst dacht ik nog dat ik het de nare stemmetjes van de eerstejaartjes op de Amstel waren, maar toen ik me omdraaide zag ik het duidelijk: achter mij kwamen de eerste groene Sisiphus-kopjes al weer tussen het grint omhoog! En ik hoorde heel duidelijk… Ga weg! Ga weg! Ga weg!
Nu hebben we natuurlijk tegenacties ondernomen. Søren heeft in de voormalige bessentuin een waaier van veldbloemen gezaaid; het schijnt dat deze cirkel zelfs vanuit The Space Station zichtbaar is. Maar of onze Groene Vaccinatie nog op tijd komt?…
Door: Ruud Vrielink