Elke keer dat we een nieuwe editie van De Buitenplaats uitbrengen, stellen we graag een nieuwe vriend van Wester-Amstel voor. Deze keer is het een buren-gesprek geworden!
Mogen wij u voorstellen: Thomas Beekman en Eva Beekman-Sillen. Het echtpaar woont op een steenworp afstand van Wester-Amstel. Op een droge(!), zonnige lente-avond gingen we bij ze langs voor een gezellig burengesprek. Ze vertelden over wat hen naar het Amstelland trok, hoe het is om naast een buitenplaats als Wester-Amstel te wonen en natuurlijk waarom ze ervoor kozen om één van onze paardenkastanjebomen te adopteren.
Lees door en maak kennis met deze fantastische buren!
Taylor: Bedankt voor deze gelegenheid om jullie beter te leren kennen. We zijn verheugd jullie voor te kunnen stellen als nieuwe Vrienden van Wester-Amstel. Zouden jullie jezelf willen introduceren?
Eva: Zal ik beginnen
Thomas: Ja, dames eerst.
Eva: Nou, mijn naam is Eva. Ik heb drie kinderen – een zes-, vijf- en eenjarige – en dat is hartstikke leuk. Een meisje en twee jongens. Wanneer ik niet met de kinderen bezig ben, werk ik als consultant. Ik ben partner bij een van de grote adviesbureaus in Amsterdam. Ik kom niet uit dit deel van het land. Ik ben opgegroeid in Limburg en ben toen naar Rotterdam verhuisd en daarna naar Amsterdam … Alweer bijna 20 jaar geleden. We zijn zes jaar geleden hier specifiek naar toe verhuisd. In het kort: ik werk, ik ben moeder, ik hou van koken … en ik hou ook van dansen!
[Er ontstaat een gesprek over Carnaval, waarbij Thomas toegeeft dat hij er nu ook dol op is.]
Taylor: En Thomas, hoe zit het met jou?
Thomas: Nou, ik heb ook drie kinderen… [lacht] met de liefde van mijn leven. Ik kom uit Twente. Ik heb in Genève en München gewoond en ben toen via Leiden naar Amsterdam verhuisd. Maar vergeleken met Twente, waar je veel bossen en velden hebt, voelde ik echt de behoefte om terug te gaan naar de natuur … En toen vonden we deze plek zes jaar geleden.
Vanaf mijn twintigste ben ik ondernemer. Ik heb nu een bedrijf dat apps ontwikkelt, een HR-technologiebedrijf , waarmee ik inmiddels 12 jaar actief ben. Ik sport erg graag. Ik speel tennis bij die andere mooie buurtplaats – buitenplaats Oostermeer – en ik speel hockey. Ik hou ook van skiën. Helaas was dat dit jaar niet mogelijk en heb ik het erg gemist. Maar ja, ik vind het ook gewoon heerlijk om met mijn familie en met mijn vrienden om te gaan.
Taylor: Waarom zijn jullie hier in het Amstelland komen wonen?
Eva: Ik denk dat het een combinatie is van buiten zijn, wat ruimte te hebben en inderdaad, het groen om je heen. Maar je bent ook nog steeds heel dichtbij de stad – op fietsafstand – met alle musea en een heel fijne stadsomgeving. Maar hier ben je echt buiten. Je zit niet tussen de drukke straten en dat soort dingen. We hebben jarenlang veel plezier gehad, maar vooral toen de kinderen kwamen, denk ik, voelden we de behoefte om buiten de stad te gaan wonen.
Thomas: Ja, ik hou van Amstelland, ook vanwege de Rondehoep. We fietsen er veel met de kinderen. Ook de geschiedenis van Wester-Amstel en Oostermeer. Langs de dijk is er zoveel geschiedenis, dus we houden echt van deze plek. We hebben veel boeken over de Amstel en omgeving.
Eva: Het water maakt het ook erg aantrekkelijk, denk ik… Allemaal dingen die je kunt doen met een boot of tegenwoordig met de SUP. In de zomer gaan we zwemmen met de kinderen. Maar ook hier in de grachten of de kleine gebieden kun je gaan schaatsen als het bevroren is.
Thomas: Afgelopen winter was prachtig!
Taylor: Heb je geschaatst?
Eva: Ja, het was fantastisch!
Thomas: Ja, we liepen gewoon door de velden en over de greppels.
Eva: Je hebt echt het beste van twee werelden, toch? Het voelt niet alsof je te ver weg bent van de stad en voor mij was dat best belangrijk.
Thomas: Ja en met het Amstelland hoop ik echt dat ze het zo groen kunnen houden als het is. Omdat het voor veel Amsterdammers een heel nabije locatie is om groen te bezoeken. En ik waardeer enorm aan Wester-Amstel dat ze er alles aan doen om open te blijven voor het publiek. Het is een mooie groene oase die niet in hande is gevallen van projectonwikkelaars en dergelijke.
Eva: Ik vind het leuk, en het is ook een stukje verantwoordelijk, toch? Als je hier komt wonen, moet je goed voor de omgeving zorgen. Ik denk dat dat ook de buurt met elkaar verbindt. De Amsteldijk met Wester-Amstel heeft een beetje een … dorpsgevoel, een gemeenschapsgevoel.
Taylor: Wanneer was de eerste keer dat jullie Wester-Amstel bezochten? Herinner je je iets van dat bezoek? Was er een reden waarom je besloot: ‘Oh, we gaan even langs om te kijken?’
Eva: Toen we net hierheen verhuisden, waren er tentoonstellingen die we gingen bezoeken. En de moeder van Thomas nam onze oudste dochter mee wandelen als ze kwam oppassen.
Thomas: Ze ging áltijd naar Wester-Amstel.
Eva: Dat is een van mijn eerste herinneringen aan de buitenplaats.
Thomas: Toen ik Wester-Amstel voor het eerst bezocht, dacht ik ‘Wauw! Dit is zo dicht bij ons huis”. Dat wisten we niet toen we ons huis kochten. Het was echt een bonus dat er zo’n mooie plek was , met zoveel geschiedenis, zó dichtbij. We gaan er nog steeds vaak wandelen. We nemen de kinderen mee om naar de zwanen en het oude theehuis te kijken. Het is een prachtige plaats.
Taylor: Dat is zo leuk om te horen!
Thomas: We hebben een paar maanden geleden zelfs een tour gehad van de rentmeester. We hebben genoten van zijn enthousiasme en zijn verhalen.
Eva: Niet alleen dat, maar er zijn ook veel leuke dingen voor kinderen. Als je ernaar kijkt, denk je: ‘Nee, dit is niet echt een … een speeltuin, toch?’ Maar je kunt toch heel veel leuks met ze doen. Rondlopen en de bloemen, het theehuis en het insectenhotel laten zien. En je hebt de kleine kruidentuintjes waar je ze dingen kunt laten ruiken. Er zijn altijd de zwanen achterin en het mooie bankje. Ze vinden het superleuk!
Thomas: Ik ben ook erg geïnteresseerd in geschiedenis, ik lees veel geschiedenisboeken.
Eva: Ja, ik hou meer van de natuur, jij meer van geschiedenis….
Thomas: En als ik daar ben, stel ik me graag voor hoe het 150 jaar geleden was, wat er gebeurde tijdens de tweede wereldoorlog, dat soort dingen. Het is een historische plek en je voelt het als je er bent. Het spreekt tot mijn verbeelding.
Taylor: Heb je al onze audiotour beluistert? Je kan dan rondlopen en alle leuke verhalen over Wester-Amstel en haar geschiedenis horen.
Thomas: Oh, leuk! Ik zou ook graag vrijwilliger worden. Als onze kinderen wat ouder zijn, want nu in de weekenden…
Taylor: Heb je de kans gehad om de Wester-Amstel schapen te ontmoeten?
Eva: Nu je het zegt, ik had gehoord dat er schapen waren. Ze waren er niet in de winter, toch?
Taylor: Nee, in de winter gaan ze naar een warmere plek met betere beschutting. Maar nu zijn ze terug. Ze zijn uitstekende grasmaaiers en erg vriendelijk! Oké, mijn laatste vraag… ik heb gehoord dat jullie één van de paardenkastanje bomen van Wester-Amstel hebben geadopteerd. Wat heeft jullie ertoe aangezet dit te doen?
Eva: Nou, je kan hem van hier uit zien.
Thomas: Ja, die is het! [wijst naar een kastanjeboom in de verte, op de zuid-west hoek van Wester-Amstel] Daar staat-ie, op de hoek! En daarlangs zie je prachtig de open weilanden verderop. Als de mooie blonde koeien er lopen, doet het me echt aan Normandië denken.
Eva: Of aan oudHollandse schilderijen. Voor ons is de boom een soort markering, een groen baken. Maar het is ook een gebaar, als waardering voor de zorg die jullie voor de buitenplaats en het park dragen.
Thomas: We hebben de boom ook gesponsord om te helpen met het behoud van het park. En we vindenn het natuurlijk leuk om aan onze kinderen te vertellen. ‘Hé, we sponsoren die boom.’ Dan gaan we er ook heen en vertellen we ze er meer over. Als ze ouder zijn, heeft deze boom een plek in hun geheugen.
Taylor: Dat zijn allemaal geweldige redenen. Nog een laatste verhaal of vraag?
Thomas: Ik heb honderden vragen, maar ik zal je er niet mee lastig vallen. Ik wil zoveel weten over de geschiedenis en hoe het gaat bij Wester-Amstel. Ik zou tegen de mensen zeggen die nog geen fan zijn van Wester-Amstel … kom langs en geniet van haar schoonheid. En wordt ook Vriend van Wester-Amstel, natuurlijk!
De door Thomas en Eva geadopteerde kastanjeboom is een zaailing. Een verloren kastanje, die precies op de hoek van twee sloten belandde, en aldaar ontkiemde. Jarenlang wist ze te ontsnappen aan bosmaaiers en ander beulsgereedschap. In 2012 wilde de rentmeester dit inmiddels uit de kluiten gewassen ‘ongelukje’ alsnog kappen. Een andere buurman, sinds mensenheugenis Vriend van Wester-Amstel, pleitte voor haar leven. Nu lacht de zon deze kastanje toe!
Door: Taylor Blades