Rene Spoelsta en Nicoline Boon staan geregeld klaar om de poort op Wester-Amstel open te doen voor bezoekers. Lees hieronder hoe zij hier terecht zijn gekomen en wat hun bezigheden zijn.
Willen jullie je eerst allebei even voorstellen?
Nicoline: Ik ben Nicoline, vriendin van Wester Amstel. En sinds kort open en sluit ik de poort. Vandaag is mijn tweede keer.
Rene: Ik ben de man van de rentmeester, vriend en familie van Wester-Amstel dus.
Wat is jullie motivatie om hier poortwachter te zijn?
Nicoline: In 2005, toen mijn moeder 90 werd, waren wij op zoek naar een expositieruimte voor haar werk. Zo kwamen we hier terecht. We waren veel te laat met onze aanvraag. Ik denk dat we het in mei vroegen, toen was alles voor dat jaar natuurlijk al vol. Degene die het hier toen regelde, die kende mijn moeder ook wel, mijn moeder schilderde heel veel. Zij zei: als de laatste weg is, dan is er nog een weekend niks. Toen hebben we een fantastische twee daagse tentoonstelling gehad. Een dag voor vrienden en een dag voor familie. En sindsdien ben ik vriendin van Wester-Amstel.
Rene: Ik ben eigenlijk min of meer gevraagd door Søren. Hij vroeg of ik wilde helpen bij al het werk rondom Wester-Amstel. Voorheen hoefden wij dit nooit zelf te doen natuurlijk, toen deden de parkwachters van Groengebied Amstelland dat. Dus ik heb voor de zaterdagen en zondagen een rooster gemaakt, en dat werkt eigenlijk hartstikke goed. We hebben nu 6 poortwachters voor de zaterdag en 4 voor de zaterdag.
Maken jullie ook wel eens een ‘gewone’ wandeling over Wester-Amstel?
Nicoline: Ja, meestal loop ik na het openen van de poort meteen even rond. Dan blijf ik altijd langer dan ik van plan was! Ik dwaal graag langs en door de tuinen, ook al heb ik ook een eigen tuin. Het openen en sluiten van de poort is gelukkig iets dat makkelijk in mijn agenda past. En er zijn altijd andere poortwachters die -als de nood aan de man is – het van mij over kunnen nemen.
Wat vinden jullie zo mooi of bijzonder aan Wester-Amstel?
Nicoline: Ik woon al heel lang in deze buurt. Ik heb Wester-Amstel helemaal zien vervallen en daarna weer prachtig zien opbloeien. Dat deze buitenplaats toegankelijk is voor het publiek, dat maakt het echt bijzonder. Het huis is een plaatje en wordt heel mooi in stand gehouden.
Hebben jullie nog een specifiek plekje op Wester-Amstel wat jullie het mooiste vinden?
Nicoline: Ja, deze plek hier.” [Nicoline’s vinger draait rond in de ruimte waar dit interview wordt gehouden]. “Hier heeft mijn moeder geëxposeerd.”
Rene [vult aan]: …en liggen de herinneringen.
Nicoline [onverstoorbaar]: Ik vind het ook erg leuk dat de groentetuin weer in oude luister wordt hersteld.
Rene: Ik geniet ervan om waar dan ook in het park met andere vrijwilligers aan het werk te zijn. En ben ik, diep verscholen in het hakhout, in gevecht met bramenstruiken. Dat zijn prachtige plekken waar niemand komt!
Nicoline [onschuldig]: Kende je die plekken al van vroeger?
Rene: Nee, voorheen woonde ik in Den Haag. Toen kwam ik slechts af en toe hier. Nu kom ik al ruim 10 jaar bijna iedere zaterdag in het park om te werken. Het is een unieke plek, aan de rand van Amsterdam. Ik zie het altijd als een soort gym, een soort beweging. Vroeger deed ik nooit iets in de tuin, en nu ben ik hier druk bezig. Misschien is dat ook de leeftijd’
Nore-linn [die wijselijk niet ingaat op de suggestie dat leeftijd hier een rol speelt]: Ik kan me ook voorstellen dat het fijn is om je hoofd even leeg te maken.
Rene: Ja, precies. En je kent de mensen ook al heel lang. Gisteren werkten we tot half 6, en met het mooie weer drinken we dan na afloop een paar biertjes met elkaar. Handig ook voor bezoekers die de tijd uit het oog verloren zijn, en anders achter een gesloten poort staan.
Hoe doen jullie dat voordat het park gaat sluiten? Lopen jullie dan een rondje om zeker te weten dat iedereen weg is?
Nicoline: Ja, maar ik zou het een goed idee vinden om een bordje neer te zetten met een nummer die je kan bellen als je opgesloten zit, haha. Gelukkig is dat nog nooit gebeurd. [En nog dezelfde avond van dit interview werden twee jongedames door een opmerkzame buurman gered].
Rene: Ik heb ook een groepsapp gemaakt voor de poortwachters zodat ze onderling kunnen ruilen als het niet uitkomt. Misschien moeten we dat nummer maar gebruiken.
Artikel door: Nore-linn Movig